Jak jednoznacznie określić, czy odbitka graficzna jest oryginalna?
Oto fragment listu Print Council of America (527 Madison Avenue Room 414 New York 22 N. Y.) do Muzeum Narodowego w Warszawie z lipca 1963 roku:
Wobec braku generalnie uznanej definicji określenia «oryginał» odnośnie druku artystycznego, powstała konieczność przyjęcia standardu Council dla ustalenia odbitki oryginalnej. Odbitą oryginalną jest dzieło graficzne, które odpowiada następującym warunkom:
1. Artysta musi sam wykonać rysunek (formę drukarską) na płycie, kamieniu, klocku lub innym materiale, używanym w twórczości graficznej.
2. Druk wykonuje się bezpośrednio z oryginalnej formy, przez samego artystę lub pod jego nadzorem.
3. Wykonana odbitka jest zaakceptowana (sygnowana) przez artystę
Na podstawie książki: „Podręcznik metod grafiki artystycznej”, Andrzej Jurkiewicz, wyd. Arkady, Warszawa 1975
Reasumując, można by przyjąć następujące sformułowanie dla określenia odbitki oryginalnej
Po pierwsze forma graficzna musi być sporządzona (rysowana) przez samego artystę.
Po drugie odbitki (cały nakład) też muszą być wydrukowane przez samego artystę lub pod jego ścisłym nadzorem. Dalej – artysta musi sygnować odbitkę próbną. Musi być określona ogólna wysokość nakładu, a każda odbitka ma posiadać numer kolejny, wysokość nakładu, podpis artysty, tytuł i datę druku. Odbitki wykonane poza nakładem (odbitki autora) muszą posiadać podpis „odbitka próbna” z prawej strony i podpis autora z lewej strony.
I wreszcie – wszystkie odbitki mają być identyczne, aby posiadały tę samą wartość kolekcjonerską, oraz nakład powinien być drukowany na dobrym bezdrzewnym papierze.
Ilustracja w nagłówku: Adam Pękalski, Interceptor, inkografia 30×47 cm
